Van het Kiekenkot naar H.W.C.

Men kreeg een grote respons en dus smaakte het naar meer . Het volgende jaar werd er terug met een wandeling uitgepakt en was het alweer raak . Dikwijls is het dan ook zo dat men het succes niet meer in de hand heeft en men naar andere oplossingen moet gaan zoeken.

Ter gelegenheid van die 2de Perswandeling, ingericht door de Herentalse Persbond in oktober 1982, zaten Rik Cloots, Fons Verwimp samen met zijn zonen Wim en Gert in de vertrouwde zaal Nieuwland na te kaarten in het gezelschap van Bruno Bomberen en ze maakten kennis met Piet Cambré .

Het gesprek ging al vlug in de richting van “het stichten van een wandelclub in Herentals” . Piet maakte zich sterk dat hij een aantal personen warm zou kunnen maken, en inderdaad, hij trommelde familie en vrienden op en een eerste vergadering werd gehouden bij hem thuis, er waren twaalf aanwezigen. Statuten werden opgesteld, een voorlopig bestuur gevormd, aansluiting bij de toenmalige N.W.F. onder het nummer A026 bekomen en op 17 maart 1983 werd een schrijven gericht aan het Belgische Staatsblad.

De VZW “Herentalse Wandelclub” afgekort H.W.C. was geboren met als oprichters Frans Wouters , die voorzitter werd en dat op heden nog steeds is, Rik Cloots werd penningmeester en Ivo Van Hemel secretaris.

De club telde toen, in het prille begin een dertigtal leden . Piet Cambré maakte deel uit van het allereerste bestuur, het was hij die contact opnam met de Herentalse Persbond, en de derde Perswandeling werd ingericht door de nieuw gestichte wandelvereniging .

De benaming Perswandeling werd behouden en tot op heden vindt deze Perswandeling nog steeds plaats op de 16de zondag van het jaar .Ook Fons Mols, Gust Cloots, Albert Bruynseels en Willy Geerinckx waren mannen van het eerste uur .

Omdat het past dat elke vereniging over een lokaal beschikt begon men ook daaraan te werken . Men huurde “Het Kiekenkot” dat met vele handen knus en gezellig werd ingericht, het lag midden de bossen en fungeerde zowel als clublokaal en controlepost .

“Het Kiekenkot” was tot ver buiten de provincie gekend, het werd gewoon een begrip, temeer omdat je er ook op gewone weekdagen terecht kon voor een drankje en een heerlijke pannenkoek, het legde de club dan ook geen windeieren .Vele handen hebben daar tot het succes van de club bijgedragen, teveel eigenlijk om ze allemaal op te noemen.

Door de jaren heen groeide de club dan ook uit tot één van de grotere wandelverenigingen in de Antwerpse provincie. Maar door de opkomst van nieuwe verenigingen in aangrenzende gemeenten moesten we noodgedwongen mensen die bij ons lid waren en die in de gemeenten van de nieuwe wandelclubs woonden laten gaan, iets waarvoor we alle begrip opbrengen, ook omdat we met deze clubs in een zeer goede verstandhouding leven.

In Herentals was het de gewoonte dat een aantal perslui wekelijks samenkwamen in een kroeg om met elkaar nieuwtjes en weetjes uit te wisselen . Op één van die wekelijkse samenkomsten werd de idee geopperd om eens met een manifestatie uit te pakken, iedereen was akkoord en er werd beslist een wandeling in te richten, we schrijven 1980 .